Eκδηλώσεις επί τη εορτή της κοιμήσεως της Θεοτόκου

2018 prastos


Εκτύπωση

Η Ιστορία του Πραστού

Από τον Μεσαίωνα μέχρι και της προεπαναστατικούς χρόνους, ο Πραστός υπήρξε η παλιά και ιστορική πρωτεύουσα της Τσακωνιάς. Χτισμένος αμφιθεατρικά, σε πλαγιά του Πάρνωνα, βρίσκεται σε υψόμετρο 750μ. Μόλις  20χλμ. από τον Άγιο Ανδρέα, αποτελεί ένα πανέμορφο και γραφικότατο χωριό που γοητεύει με τα παραδοσιακά του σπίτια, τα πυργόσπιτα και τις εκκλησίες του ενώ έχει κηρυχτεί και παραδοσιακός οικισμός. Τα σπίτια του, διατηρούν τα κύρια στοιχεία της τοπικής αρχιτεκτονικής, η οποία είναι λιτή και χαρακτηριστική: τοξωτή εξώθυρα, στενά παράθυρα, διακοσμητική θυρίδα, χτιστή σκάλα με ψηλό τόξο, στέγες από πλάκες σχιστόλιθου και συχνά με έντονα στοιχεία αμυντικής και οχυρής κατασκευής. Πιο πάνω από το χωριό απλώνονται δάση από καστανιές και έλατα. Σήμερα το χωριό δεν κατοικείται το χειμώνα, αλλά πολλά Σαββατοκύριακα, σε διάφορες πολιτισμικές εκδηλώσεις και το καλοκαίρι ζωντανεύει, αφού πολλοί ιδιοκτήτες, κυρίως κάτοικοι του Αγίου Ανδρέα, διατηρούν εκεί τη δεύτερη κατοικία τους.

Από τους μεσαιωνικούς χρόνους ήταν μια πολυάνθρωπη και εύπορη πόλη, γεμάτη πύργους, πλούσια αρχοντικά και εκκλησίες.   Η επιλογή της απόκρημνης τοποθεσίας όπου κτίστηκε το χωριό οφειλόταν κυρίως σε αμυντικούς λόγους εξαιτίας των πειρατών. Το μεγαλύτερο μέρος του τσακώνικου πληθυσμού είχε εγκατασταθεί εκεί, όπου και διατηρούσε τη βασική κατοικία του. Εκτιμάται ότι ο πληθυσμός του Πραστού στους μεσαιωνικούς  χρόνους ανερχόταν σε 9.000. Ο Πραστός είχε τότε 9 ενορίες , 30 εκκλησίες,  και έντονη οικονομική δραστηριότητα. Την περίοδο εκείνη ανθούσαν το εμπόριο και η ναυσιπλοΐα ενώ οι εμπορικές σχέσεις του Πραστού είχαν φθάσει μέχρι την Κωνσταντινούπολη, τη Ρωσία, την Τουρκία, την Αίγυπτο και την Γαλλία.

Τα εμπορεύματα μεταφέρονταν συνήθως με σπετσιώτικα και υδραίικα καράβια, κυριότεροι μέτοχοι των οποίων ήταν οι πραστιώτες έμποροι. Λόγω του επικερδούς εμπορίου, είχε αναπτύξει σημαντική οικονομική ισχύ και είχε αναδειχθεί σε ιστορική πρωτεύουσα της Τσακωνιάς. Οι τρεις συνοικίες του ήταν στολισμένες με ψηλούς πύργους, ωραίες εκκλησίες, υδραγωγεία, επιβλητικά αρχοντικά, τα ερείπια των οποίων μαρτυρούν ακόμη και σήμερα, τη δύναμη και τη λάμψη του παλιού Πραστού. Το 1826 πυρπολήθηκε από τον Ιμπραήμ και έκτοτε ερημώθηκε. Οι Πραστιώτες στην προσπάθειά τους να γλυτώσουν την καταστροφική έφοδο του Ιμπραήμ κατέφυγαν στο Λεωνίδιο  «τον σίγουρο τόπο»  σύμφωνα με τον Θ.Κολοκοτρώνη. Στην περίοδο της επανάστασης του 1821, είχαν σημαντική συμμετοχή στις μάχες ενάντια στους Τούρκους, ενώ οι εφοπλιστές προσέφεραν πολλά πλοία και χρήματα για το ξεκίνημα του αγώνα.

Η ακμή και η αίγλη του χωριού έχουν αφήσει τα σημάδια τους ακόμα και σήμερα. Διασώζονται αρκετά παλιά πυργόσπιτα με πιο χαρακτηριστικά του Σαραντάρη (το καλύτερα διατηρημένο με εντοιχισμένη επιγραφή 1722), του Καλημέρη, του Μερίκα,  του Καραμάνου (1788) και του Γούνελου, χτισμένα στη δεύτερη Τουρκοκρατία.  Όλες είναι οχυρές κατοικίες που φέρουν τυφεκιοθυρίδες.
Στον Πραστό υπάρχουν παλιές και αξιόλογες εκκλησίες. Ξεχωρίζουν οι Ταξιάρχες (18ος αι.) – αρχικά μονόχωρος  τρίκογχος  ναός με μεταγενέστερες ανακατασκευές και προσθήκες – ο Άγιος Δημήτριος (17ος αι.) – μονόκλιτη σταυρεπίστεγη βασιλική με τρούλο με ωραίες τοιχογραφίες – και η Παναγία, παλιά μητρόπολη.

Δίπλα στην εκκλησία στις Παναγίας, ερειπωμένης σήμερα, βρίσκεται μικρό ύψωμα με εξαίρετη θέα στο χωριό και στη γύρω περιοχή.   Κάτω από αυτό και δίπλα στην εκκλησία, υπάρχει η προτομή του Πραστιώτη Μανώλη Δούνια, αγωνιστή του 21, που πρωτοστάτησε στην άλωση στις Τρίπολης στις 23 Σεπτεμβρίου 1821. Κάτω από την παλιά μητρόπολη είναι η μικρή πλατεία του χωριού, που πρόσφατα έχει ανακαινιστεί. Στο ψηλότερο σημείο του χωριού είναι το κοιμητήριο. Μια παλιά πλάκα, εντοιχισμένη εκεί, μαρτυρεί την παλιά ακμή στις πολυάνθρωπης παλιάς πρωτεύουσας στις Τσακωνιάς...

Στο κοντινό ρέμα στις Μαζιάς υπάρχουν οκτώ νερόμυλοι και μια νεροτριβή. Ένας από τους   νερόμυλους είναι δίπλα στο διακλάδωση του δρόμου Πραστού-Καστάνιστας, και ένας δεύτερος βρίσκεται 500 μ. πιο πέρα, κατευθυνόμενος προς Καστάνιτσα. Οι υπόλοιποι βρίσκονται ψηλότερα και δεν είναι ορατοί από το δρόμο.

Στο χωριό φτάνει κανείς είτε από τον Άγιο Ανδρέα παίρνοντας το δρόμο για την Καστάνιτσα, είτε από την Καστάνιτσα. Πρόσφατα μάλιστα ο δρόμος έχει ασφαλτοστρωθεί.  Επίσης, κάποιος  μπορεί  να ακολουθήσει μια όμορφη εναλλακτική διαδρομή, που περνά από το μοναστήρι της Εορτακουστής (ή Αρτοκωστάς), και το οποίο απέχει  6 χλμ από τον Άγιο Ανδρέα. Περνώντας  το μοναστήρι της Αρτοκωστάς, μπορεί κάποιος να επισκεφτεί και την μονή του Αγίου Νικολάου Καρυάς. Η διαδρομή, αν και δύσκολη, είναι μαγευτική και με ωραία θέα τον Πάρνωνα και τη χαράδρα στις Ζαρμπάνιτσας. Συνεχίζοντας, ο δρόμος κατηφορίζει και συναντά το δρόμο Αγίου Ανδρέα – Καστάνιτσας.
Ο Πραστός σήμερα κατοικείται από ερείπια, τα οποία μαρτυρούν τις παλιές του δόξες, όπως λέει κ το Τσακώνικο τραγούδι: « Πραστέ μου πούν’ οι πύργοι σου και πούν’ η αρχοντιά σου!»

Για άμεση επικοινωνία...

σας περιμένουμε σε μία από τις ομάδες μας στα κοινωνικά δίκτυα ή μέσω αποστολής μηνύματος στα παρακάτω e-mails.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.